Bijwerken geblazen, t is alweer effe geleden

Jawel, zoals Nadia's collega Maarten al zei, "geen post meer en er is nochtans genoeg gebeurd de laatste tijd!?" Dus bij deze het verslag van wat er ons de laatste tijd allemaal overkomen is.

Zo was er onze trouw op 20 juni tijdens onze twee weken Belgie. Ik ben drie weken afgekomen, wat ook wel moest want om alle aanvragen en dergelijke op tijd te laten gebeuren moest ik er op tijd zijn. Het was een meer dan geslaagde dag (geen stress, alles geregeld op twee weken, de familie die bijna voltallig aanwezig was, ondanks de 'short notice', ...) en voor de vrienden komt er volgend jaar een stevig feestje. Als we wat meer tijd hebben om alles te regelen en als Nadia weer mag mee feesten.

Want dat is dus ons tweede groot nieuws, voor diegenen die nog niet op de hoogte mochten zijn. Er is een klein Bettenske op komst! Ondertussen is Nadia bijna zes maanden zwanger en behalve dat hij/zij Nadia nogal afpeigert en momenteel steeds harder begint te sjotten en stampen verloopt alles vlot. 

De bevalling zal echter niet in Belgie plaatsvinden maar wel in Bangkok, waar ze ook superziekenhuizen hebben, meer shoppingmalls en dakterrassen met zwembaden,.. Maar waar we het wel zonder familie of vrienden zullen moeten doen. Maar daarvoor komen we dan weer effe naar Belgie.

De reden dat de bevalling in Bangkok plaatsvindt is tevens ook het derde grote nieuws. Nadia heeft namelijk een nieuw contract op zak bij VVOB. Aangezien haar huidig project in oktober afloopt, zat ze normaal na de bevalling zonder werk. Maar in Belgie heeft ze gesolliciteerd voor een nieuw project voor VVOB, weeral in Siem Reap, maar deze keer Lifeskills ipv Ict. Wat haar nog beter af zou moeten gaan ;-) Dus na het bevallingsverlof beginnen we aan onze volgende periode Cambodia, want ze heeft de job binnen gehaald, ondanks de sterke concurrentie. 

En een van de goede voornemens die ik nu doe, is dat ik als kersverse echtgenoot, bijna papa en fulltime huisman ook weer werk ga maken van mijn Khmer lessen. Geen excuses meer deze keer.

Aziatisch Nieuwjaar op verplaasting

De week van 13 april is het in Cambodia Khmer New Year, zoals op veel plaatsen in Azie. En om wat uit te rusten zijn we naar Koh Chang geweest, midden in de Songkran ofte het Thais waterfeest dat daar bij nieuwjaar hoort. 

Ook in Cambodia wordt dit gevierd maar veel minder intens. Eerst wilden we naar Rattanakiri of Laos gaan, maar door praktische problemen (geen auto meer kunnen huren,...) ging dit niet door. En dus werd het Koh Chang voor de verandering. We zijn er al een aantal keer geweest, maar het feit dat we daar zeer goedkoop en snel geraken vanuit Cambodia maakt het een beetje een no-brainer in last minute gevallen.

We hebben goed kunnen uitrusten, hebben weer zeer lekker gegeten daar en behoorlijk wat kilometerkes op t brommerke afgelegd terwijl we rond het eiland sjeesden. En tijdens de dagen van het waterfeest hebben ze ons op dat brommerke kletsnat gegoten. Tsja, het is natuurlijk altijd plezanter om Farang nat te maken dan Thai, hoewel ook die er niet aan ontsnapten.

Van kleine waterpistolen tot emmers tot echte vuilbakken van 30 liter vol met water worden er gebruikt. Of ze rijden met pick0ups rond met een 100l watervat achterin, waaruit ze heel de tijd hun kleinere emmers kunnen bij vullen. Het gaat er behoorlijk wild aan toe bij momenten. Maar het is wel plezant, zolang ze geen ijswater gebruiken, want daar krijg je bijna een hartstilstand van, shit, da's verschieten ieder keer. 

Songkran is trouwens ook de periode in Thailand dat er gigantisch veel gedronken wordt en dat in combinatie met brommers, wagens en overwachte of soms ongewilde wateraanvallen zorgt voor een enorm piekmoment in verkleersongevallen en doden.

Meer foto's!

Kan ik een betalingsbewijsje krijgen?

Het moest er van komen, mijn eerste boete in Siem Reap is een feit. Hoewel ze hier de buitenlanders nogal gerust laten (niet zoals in Phnom Penh waar elke reden goed is om 5 tot 20 dollar te vragen aan elke passerende Barang) was er de laatste tijd verscherpte controle op helmdracht, op verplichte spiegels,...

Tijdens ons tripje in Koh Chang om Khmer New Year te ontvluchten, had mijn meegepakte helm het begeven en ik had hem dan ook daar gelaten. Op mijn eerste (hmmm, oke, niet helemaal...) ritje zonder helm in Cambodja werd ik dan ook tegen gehouden. Nu zou ik kunnen zaniken over hoe oneerlijk het is,... Maar als meneer politie je één dollar boete geeft, wat doe je dan?!

Je vraagt een betalingsbewijsje want je weet dat het maar 3000 Riel mag zijn (4000 Riel= 1$).

De reden hiervoor is dat anders dit geld rechtstreeks in de zakken van de (weliswaar onderbetaalde) politiemensen gaat. En om corruptie tegen te gaan ...

Hun reactie was dan weer om terug moeilijk te gaan doen en mij mijn rijbewijs en eigendomsbewijs van de moto te vragen. Dat rijbewijs had ik mee, weliswaar vervallen. Maar dat eigendomsbewijs niet. Ondertussen was er echter een Khmer met de helm op zijn schoot langs gereden en moest hij alle moeite doen om die tegen te houden. Ik ben dus stillekes en braaf naar de andere agent gelopen en heb mijn boete betaald. Alles met de glimlach, aangezien zij beleefd en joviaal bleven en de 10-tallen Khmer rondom mij er veel plezier in hadden om een Barang op het boekje te zien gaan. 

En morgen dus op zoek naar een nieuwe helm.

Nieuw hek met dank aan onze inbreker.

Nadat er een twee weken geleden werd ingebroken bij ons, gelukkig met weinig dingen ontvreemd, hebben onze buren en eigenaars van ons huis dadelijk actie ondernomen.

Er kwam binnen het uur een nieuw slot op onze deur (binnen de 5 minuten alweer kapot, Chinese makelij) terwijl ze langs het achterraam aan onze spullen waren geraakt. Maar ook dat achterraam werd onder handen genomen.

En de dag erna werd er plots met veel ijver aan ons hek gelast en geslepen. Waar er voorheen gewoon en muur stond van een kleine 2 meter hoog, werd nu een hek met spitse punten langs alle kanten opgezet, waar ze de nieuwste reeks van 'Prison Break' rond zouden kunnen maken.

 En hoe amateuristisch het er soms ook uitziet hier in Cambodja, om binnen de dag een ploeg te hebben die ter plaatse maatwerk maakt en het vrij proper afwerkt en voor een prijs waar je in Belgie alleen van kan dromen, ook dat is Cambodja. Voelen we ons nu veiliger? Ach, ik heb nooit een echt onveiligheidsgevoel gehad en dat is nu ook niet veranderd. Een beetje raar soms en we kijken wat meer uit met het sluiten van onze deuren, maar meer ook niet.

Het water is veel te diep!

Jep, hier zijn we nog maar eens met een motorverhaal. Nog steeds volop in het droogseizoen (niet overal) dus nog de moment om allerlei trips te doen. 

En dus stonden we die maandagochtend met 1 Belg en 5 Fransen klaar om te vertrekken naar de Cardamom mountains, wat door de meest hier wordt beschouwd als de zwaarste, meest technische trip in Cambodia.

Met de nodige problemen onderweg zoals u later zal lezen, maar dat hoort erbij. Anders werd het massatoerisme ;-)

Het verhaal komt later, maar hier zijn al 2 selecties foto's:

De eerste is een korte selectie van alle foto's.

De tweede is de volledige reeks met mijn foto's.

Schooldirecteur in Temse is boos...

"Omdat kinderen geen zakdoek mee krijgen!" Jawel, oud nieuws is ook nieuws en dan zeker als je het plots ziet verschijnen op de computer van een Cambodjaanse aspirant leraar. Tijdens de vrije uren in het ORC (Open Resource Center) op Nadia's school (een deel van haar computerproject!!) zagen we een 40-tal leerlingen die aan het oefenen waren op het typen van teksten. 

En enkele daarvan dan nog wel in het Vlaams en uit de Standaard. Waarschijnlijk wisten ze niet eens dat ze onze moedertaal aan het typen waren, maar was het een eenvoudige oefening om te leren typen in het romaanse schrift.

Met de nodige schrijffouten, maar zeer ingespannen en dat zonder lerarenbegeleiding was dit weer een mooi staaltje van gemotiveerde Khmer. Ook fijn om af en toe te zien.

The Xmas fashion show at Hotel de la Paix

Eindelijk, nadat we onze foto's van de show kwijt waren geraakt en we niemand vonden die wel foto's had, zijn hier dan eindelijk de eerste bewijzen van onze (kortstondige) modellencarriere.

Ieder jaar is er in Hotel de la Paix, een van de mooiste hotels in Siem Reap centre compleet met eigen Art Lounge, een kerstboomonthulling. En dit jaar werd daar ter amusement van de genodigden (alle expats van t stad en de hotelgasten) ook een mini modeshow aan toe gevoegd. Er was een collectie van Filipino ontwerper Don en een tweede show van de Franse ontwerper met roots in Reunion, Eric Raisina. En voor hem was het dat wij de catwalk liepen. Hij had er ons -zeer sluw- allebei ingepraat en aangezien er al zo weinig gebeurt in Siem Reap, vonden we dat we het niet konden weigeren. T was leuk, nieuwe mensen leren kennen, er hebben er veel es goed gelachen waaronder wijzelf en de try-outs de avond voor de show bij Eric thuis, waren zeer leuk. Dus weer iets nieuws gedaan, volgende stap is iets in de politiek, daar zijn we nog niet geweest ;-)

Met dank aan Loven Ramos (aka the spool artist) voor de foto's!

trip naar Battambang Die Scoone

Na dik anderhalf jaar Cambodja was het eindelijk zo ver: een weekend Battambang bij collega-vrienden Maarten en Han! Ondertussen wordt de weg er naartoe beter en beter en hadden we dus geen excuus meer om de oude glorie van Cambodia, ooit de tweede stad van ‘t land te gaan bezoeken. En het moet gezegd, Battambang wordt zwaar onderschat! Architecturale hoogstandjes, zoals Wat Banan, waar de bouwers van Angkor Wat hun mosterd gehaald zouden hebben (volgens Maarten toch, hoewel hij er zelf aan toevoegt dat het chronologisch niet klopt). Van Pre-Angkoriaanse Tempels tot prachtige villa’s uit the sixties, alles hebben ze daar in Battambang! En uiteraard mocht een ritje met de bambootrein niet ontbreken. Of beter, een piepklein ritje totdat de bambootrein maffia er een stokje voor kwam steken, of beter gezegd, twee paar wielen ervoor kwamen steken. De concurrenten-bambootreinverhuurders hadden er niet beter op gevonden om het spoor te blokkeren tot onze chauffeur, die nog niet veel gezegd had, rechtsomkeer maakte. We hadden door dat er iets mis was, maar niet wat, en pas na lang aandringen en taalproblemen bleek dat er niet iets mis was met het spoor, maar dat ze ons gewoon niet wilden doorlaten omdat we de bambootrein van de concurrent genomen hadden.
Daar wordt den deze lastig van, dus ik terug ons brommerke op en volle sjees naar die maffia. Daar dachten ze eerst dat ik, of bij hun een treintje kwam boeken, of iets kwam drinken. Ha, dan hadden ze mijn gezicht toch niet goed bekeken. Plots bleek de chef ook vrij goed Engels te kunnen. En toen ik nogal direct vroeg wat er daarstraks het problem was, bleek hij niets beter te kunnen zeggen dan: wij zijn de toeristentrein en zij niet. Je mag in de meeste Aziatische culturen geen open boosheid tonen of beginnen roepen. Maar dan moeten ze het zelf ook niet eerst zo uithangen, vind ik, du seen uitzondering mag in zo’n situatie wel een gemaakt worden…
Soit, mijn hart effe kunnen luchten en wijle weer verder met ons motoke terug naar Battambang, in plaats van met de trein. Daarna terug in het nieuwe huizeke van Maarten en Han nog es Trivial pursuit gespeeld en Nadia natuurlijk gewonnen. De trip naar huis verliep bijna vlekkeloos. De weg tussen Poipet en Siem Reap (gedeeltelijk dezelfde als die van Battambang Siem Reap), de nachtmerrie voor elke tourist die naar Siem Reap komt vanuit Bangkok is er ondertussen aanzienlijk op vooruit gegaan. Een stuk dat vroeger 5 uur duurde, doe je nu in 2 uur. Maar dat was dan zonder de waterspuitmachines gerekend die de onverharde stukken natspuiten om de modder meer aan te drukken… Afin, onze taxichauffeur heeft het geweten en het scheelde niet veel of we waren helemaal (van de) weg… Klik hier voor het album.

Ons Lien en steven eindelijk bij ons!

Het is alweer een hele tijd geleden dat er nog es geblogd is en op de vraag of dat nu een reden heeft, tsja, ja toch wel.
Nadat ik al deels was overgestapt heft nu ook Nadia de stap naar Facebook gezet .
Maar de allerbelangrijkste reden dat het even geleden is, is aangezien we in januari nogal druk bezig en bezet waren. In januari hadden we namelijk hoog bezoek uit Grimbergen (pardon Humbeek;-)
Onze goeie vrienden Lien en Steven hadden het over hun hart gekregen om kleine Warre 2 weken bij de grootouders achter te laten en ons te komen bezoeken. En voor zulk bezoek maak je al snel wat meer tijd vrij. Dus hebben we achtereenvolgens Siem reap, Phnom Penh, Koh Chang en Bangkok onveilig gemaakt.
Veel gelachen, veel gedronken, veel gebleit (dat eten in Thailand is wel veel pikanter dan bij ons in Cambodia) en af en toe wat last van t eten. Maar twee weken die weer veel te snel voorbij waren en ons toch weer goesting geven om de maten in Grimbergen wat meer te zien. Maar laat ook hier de foto’s weer voor zichzelf spreken. En voor de mensen uit Grimbergen die meer info willen, nodig hen es uit voor een etentje, dat vinden ze altijd wel plezant ;-) Klik hier voor wat meer foto's...

DEEL 3 - Mototrip to the lost temples

Waar was ik ook al weer? Jep, net bezig met mijn hangmat uit te rollen terwijl het al snel donker werd. 6u s'avonds en in de bush is letterlijk niks meer te doen dan, tenzij je kickt op nachtwandelingen in een jungle waar nog wel eens mijnen zouden kunnen liggen. Ik niet dus en aangezien we niets hadden om te eten noch om te drinken, ga je dus dadelijk in de hangmat liggen (met ingebouwd muskietennet) om tenminste die malaria muggen te snel af te zijn. Echt comfortabel is zo'n hangmat ook al niet, dus veel geslapen werd er niet. Heel de nacht dan maar blijven luisteren naar de bush-geluiden: van geritsel onder mijn hangmat tot iets wat op een roepende gier leek tot een vreemd geklapper in de ochtend. Dat bleken dan de tanden van Scott te zijn, die bibberend van de kou in zijn hangmat lag. Verder wel een mooie nacht met een fantastische sterrenhemel.


s' morgens dan opgestaan met het krieken van de dag om zo ver mogelijk te geraken voor de zon hoog stond en het dus ook weer te heet werd. We hadden de vorige avond afgesproken om de moto nog een laatste kans te geven en anders met een moto te gaan en Scott te voet en waar mogelijk met 2 op de moto. En jawel, nadat we hem 2 keer in gang hadden getrokken, lukte het Scott om zonder stil te vallen een paar kilometer te rijden. Dus met twee motos verder gegaan, heel erg op ons gemak en met slechts enkele verplichte haltes (wegens stilgevallen) terug tot op de highway geraakt. Die highway was de weg die we de dag ervoor al zo erg vonden, maar vergeleken met de kilometers die we verloren gereden waren best mee viel. Zo verder gesukkeld tot we aan een rivercrossing kwamen en ik de foute plek koos om over te steken. Gevolg, volledig ingezakt tot aan mijn uitlaat in de drassige rivierbodem. Scott was ondertussen wel overgeraakt maar had de moto vastgereden op de steile rivieroever. Weerom een redelijk uitzichtloze situatie, tot er twee Khmer langs kwamen die mits wat overredingskracht na een modderbad toch bleven om ons te helpen. Eerst met vereende krachten en veel gewroet mijn moto uit de rivierbodem gekregen en die tot op de verhoogde oever gereden, wat niet zo eenvoudig was. En dan: mijn moto boven, die van Scott beneden die niet startte en te steil en te hoog om hem erop te slepen met mijn moto. Maar tot onze verbazing reageerde hij plots weer op het indrukken van het startknopje. Een van de enige keren dat hij toch voldoende jus had om te starten, maar net op het moment dat het broodnodig was. Toen we rond 11u toe kwamen in Ta Seng, het dorpje waaruit we de dag voordien vertrokken waren, was het eerste wat ik deed dan ook 6 liter water kopen en een telefoon zoeken waarmee ik Nadia kon verwittigen dat ik nog niet lag te sterven in de rimboe.

Daarna nog 3u gereden over zandpistes tot de bewoonde wereld om s avonds terug in Siem Reap toe te komen en een welverdiende en dringende douche te nemen.




En daarna een koel, fris pintje open getrokken en Nadia eens goed vastgepakt toen ze thuiskwam.



Stef