Dirtbike in Cambodia

Jawel, de eerste grote dirtbike rit zit achter de kiezen en man, wat was het bijten bij momenten.

De reden dat het zolang duurde voor de eerste rit, was, buiten te weinig tijd, vooral het gebrek aan een andere idioot die klaar was voor enkele dagen afzien. Maar meer daarover later. De idioot die mee wou was Diego, de andere Spaanse Handicap International vrijwilliger. Zijn vriendin kwam af en net daarvoor wou hij toch nog een ritje gaan maken. Geen probleem, ik flans wel wat in elkaar had ik gezegd en dat werd dus een driedaagse tocht.

Dag 1: Siem Reap via Anlung Veng (laatste bolwerk en laatste rustplaats van Pol Pot) naar Preah Vihear tempel. Al eeuwenlang een twistpunt tussen de Thai en de Khmer. Daar blijven slapen in het sjiekste van de drie aanwezige guesthouses. Vijf dollar per nacht voor 4 planken muren, een bed met planken en een een mouske van 2cm dik. Kicken. En s avonds eten aan de lokale straatstalletjes, waar je keuze had in -als het al herkenbaar was- varkensdarmen en brokken varkensvet, vissekoppensoep en iets dat leek op dik vet vel (waterbuffel, kip of vis, t was necht niet te herkennen) voor we naar het plaatselijke tien om te zien zijn geweest.

Dag 2 de beklimming van de berg en de tempel en doorrijden via het onooglijk kleine en oninteressante Tbeng Meanchey (lokaal ook wel PreaH Vihear genoemd), de hoofdstad van de provincie, jawel, Preah Vihear en dan al een stuk op weg door bananenplantages richting Preah Khan. Een naar het schijnt indrukwekkende tempel. Aan de afslag naar die tempel zijn we blijven slapen bij de eerste de beste gastvrije local. Dat bleek de dorpsoudste te zijn van een gehucht van 30 zielen, waar we het terras en een natuurdouche aangeboden kregen.

Ijskoud gehad die nacht en lawaai!!!

Dag 3 was dan de grote uitdaging. Nadat de eerste dagen al behoorlijk uitdagend waren op moto-gebied, werd dag drie - de oude Angkor highway, die ondertussen al eeuwen nog enkel door ossenkarren gebruikt werd, het zware sluitstuk. Nog meer toen bleek dat we eigenlijk toch van een verkeerd punt gestart waren en dus nog eens een omweg van 70km moesten maken.

Soit, om een zeer lange dag kort te vertellen, we hebben die dag 13 uur op de moto gezeten, zijn volledig verloren gereden, stukken van 60 kilometer zonder een dorp tegen te komen, hoogstens een verloren boerderij, hebben zelfs Preah Khan niet gehaald noch de Angkor Highway. We hebben veel te veel zand gezien, zijn allebei gevallen zonder veel erg. We hebben allebei onze voet geplet aan de zelfde boomstronk (verborgen achter een bos gras). Diego met een blauwe voet tot gevolg, ik met een gat van een dikke centimeter diep en breed in mijn voetzoel (en dan nog eens door een nieuwe Meindl zool van een centimeter dik).

Resultaat, allebei kapot maar tevreden terug in Siem Reap met de hoop dat we de Angkor Highway op een andere keer nog eens kunnen doen.

Het was zeer leuk, nu even de wonden likken, dan gaan duiken met Scott, een Australische archeoloog en dan later een nieuwe poging ondernemen.

Maar geniet vooral van de foto's en besef dat we nauwelijks tijd hebben gehad om er te maken, in werkelijkheid was het nog veel mooier, veel indrukwekkender en veel ruwer.

Groeten,

Stef