Wat een week!!!

Tja, voor de trouwe blogbezoeker was het deze week wat kinnekloppen. Maar geloof me ik had er alle reden toe... De Dengue mug heeft namelijk geprikt, en ik heb het geweten. 6 dagen onafgebroken in bed, met uitstapjes naar het ziekenhuis om m'n bloed te checken en zelfs 2 dagen daar moeten blijven, hoge koorts en heel veel pijn in heel m'n lijf en m'n koppeke. Maar de Vlamingen hier hebben me goed gesoigneerd, het thuisfront heeft veel gebeld (afin toch m'n schat en m'n ouders en familie...) dus we hebben het weeral overleefd...
Voor de nieuwsgierigen, dit is Dengue: normaal gezien zal er een pdfke opengaan als je hier klikt en alles meezit
En voor de rest gaat alles goed (ahja, m'n knie en de infectie is trouwens genezen ;-)
dikke kus
Nadia

Tijdelijk buiten strijd!

Meer info? Bel of mail naar Stef.

zondagmorgenblues in Siem Reap

Ook hier zondagochtenden met een wattige kop, al geef ik eerlijk toe dat het uitgangsleven toch iets minder bruisend is dan in België... Gisteren naar een verjaardagsparty geweest van Gilbert; hij werd 77. Niet dat we Gilbert persoonlijk kennen; maar dat doet er niet toe hier, iedereen is hier welkom op iedere party. En wat een spijt dat ik mijne kodak niet mee had; het feest, de locatie en vooral het volk was wel lichtjes bijzonder... Gilbert heeft precies veel vrienden, gaande van thaise hoertjes tot Japanse homo's van een meter negentig die ook vrouwen versieren (heb het aan den lijve mogen ondervinden) tot de 'gewone expats' in alle kleuren en maten... Het bandje wel helemaal de max. In 't begin van de avond heeft gilbert himself wat liedjes ten berde gebracht, begeleid door een oude draaiorgel met ponskaarten... Je kan je al voorstellen dat de danskriebels al wat begonnen op te komen... Daarna een bandje met een paar geitenwollensokkenexpats gemengd met Khmer; maar het hoogtepunt was toch wel de topact van de avond: phillipijnse madammekes met sm-achtige legerkostumekes die abbahits en aanverwanten brachten... Ambiance verzekerd! Daarna nog maar eens naar de Laundry bar afgezakt waar ze veel goede muziekjes hebben om te shaken, maar waar je ze zelf moet kiezen wegens te weinig inspiratie van eigenaar Silvain...
Ondertussen een kleine stand van zaken van mijn open knie (die dus nog steeds openligt) voor de geïnteresseerden. Ondertussen hebben we te kampen met een ontsteking, en sta ik onder ziekenhuiskundig toezicht en onder antibiotica... t zal nu wel in orde komen; ontsteking al verminderd en ik moet nog vier keer naar ziekenhuis om te laten verzorgen. Ondertussen heb ik me al een privé-driver aangeschaft; met de muzikale naam Song, die me altijd brengt en haalt als ik bel voor een maandloontje van 35 dollar, meer dan dat van een leerkracht... Gaan werken doe ik wel nog met m'n eigen brommer kwestie van toch een beetje te blijven oefenen... Song, de motodop, spreekt geen woord Engels; dus ook goed om wat zinnetjes Khmer te oefenen... Als ik hem bel zeg ik: Song, Moak Jo K'Nyom now Pavillon; en binnen de minuut staat 'm dan aan de Pavillon om mij weg te voeren...
Allez ik ga mijn stevige brunch eens wat verder laten verteren (van een all you can eat buffet, dus je kan je al voorstellen dat ik me stevig heb laten gaan ...).
't Is trouwens precies te merken dat 't gentse feesten is en dat de buffie den enige is die niet geweest is... Zelfs m'n ventje heeft van 't weekend niet gemaild...
dikke kussen
Nadia

bewijsmateriaal Part I

Even een kort berichtje tijdens de middagpauze; ondertussen back in Siem Riep, en hier hebben ze wel een aantal Wifispotjes... Onder andere Café de la Paix (net een lekker broodje gesmuld: ciabatta met pesto, kaas en veel groentjes; ge ziet t is hier niet altijd rijst en curry... Deze avond filmavond in de Pavillon, da wil zeggen de vlamingen samen in mn bed voor den TV; wordt zeker en vast vervolgd...
Klik hier voor meer foto's van de training in Kampong Cham.Nadia

Oef, eindelijk nog eens!

Ondertussen alweer een dikke week, of anderhalve week zeker al, niks meer laten horen op mijn blogspotje… M’n ventje is al serieus aan ‘t zagen ;-) Tja, echt veel bijzonders valt er dan ook niet te vertellen, aangezien het leventje hier rustig z’n gangetje gaat, ik nog steeds op hotel zit en nog steeds dezelfde job doe, en we nog steeds niet terug in onze bureau kunnen, nog steeds zitten te smelten in die andere zonder airco bureau… Ondertussen zit ik hier wel voor ‘n paar daagjes in een megahotel (met een zwembad zonder zwembad als gang) met zicht op de Mekong dit berichtje te typen. Wifi (wiefie voor de Buffy) hebben ze hier helaas nog niet… dus dan maar met een worddocje aan de slag gegaan, om seffens in ‘t internetcafé in de blog te plakken…
We zitten dus alweer in Kampong Cham, een klein stadje aan de Mekong, op 4 uur rijden van ‘thuis’ voor een training Basic ICT skills aan een 15tal teacher trainers (docenten lerarenopleiding) en teachers van onze pilotschools hier in de buurt). Alhoewel ikzelf die skills nog wel net heb, laat ik die training over aan 2 teacher trainers van bij ons in de teacher training college in Siem Reap. Want m’n Khmer is helaas nog niet zo denderend… Al begin ik hier en daar wel wat woordjes te leren… het hotelpersoneel (van Pavillon Indochine) is er dan ook heel bedrijvig in om me wat bij te brengen (helaas liefst ‘s morgens om 7u bij ‘t ontbijt als ik m’n fruitsla aan ‘t samenstellen ben – dus de namen van het fruit zitten er nog niet in uiteraard…) Zaterdag wel m’ne dream in de ‘moto-wash’ laten wassen met de boodschap ‘K’ Nyom chang Lee-ung Moto’, en ik moet zeggen, ze hebben er 10 keer langer over gedaan om ‘m te wassen dan de Paki’s doen over m’n auto aan de Delhaize in Grimbergen… Ik apetrots met een blinkende brommer ‘t stad in gereden (afin, ‘stad’) en op de terugweg onderuitgeschoven omdat ik met de verkeerde rem geremd had. Een open knie als gevolg, maar ja, alles beter dan onder die auto te liggen die ineens uit het niets kwam opdagen… Allez, k ga maar eens met m’n stickje vertrekken naar een internetcafé om dit verhaaltje erop te zetten… Nog 2 fotootjes ter opfleuring: heb een paar dagen met een frans Koppel en hun zoontje opgetrokken (met hun zoontje – het magere ventje, den andere is ‘t zoontje van hun tuktuk driver, die na een tempels mee mocht komen zwemmen). Tof koppel trouwens, aangenaam gezelschap en goed om wat aan m’n Frans te werken ;-) En dan het traditionele beestje ter kennismaking, jawel, geen wikipediafotootje deze keer, maar een eigenhandig getrokken nieuwe vriend, de bidsprinkhaan (ongeveer 20 cm lang, en enorm mooi) die regelmatig op m’n terras zit… foto was ook wel met enig risico, want de avond ervoor heeft hij het fototoestel van de fransman naast mij aangevallen…

Dikke kussen allemaal, en normaal gezien volgende keer wat fotootjes van ons werkbezoek hier in Kampong Cham…
Nadia

SUBLIME FREQUENCIES - Khmer Folk & Pop Music Vol. 1

Wat doet een mens die zijn vriendin voor 2 maand moet achterlaten in Cambodja naast halve dagen aan de skype hangen om wat contact te houden? Juist ja, op internet gaan zoeken naar leuke sites en/of weetjes over Cambodja. De link naar dit verzamelalbum bijvoorbeeld - die ik via Bavo kreeg toegestuurd.De stukjes die je te horen krijgt zijn een samenraapsel van 40 jaar capriolerende Khmer- pop en folk, gemengd met cha-cha psychedelica, Khmer rock, Cambodiaanse new-wave,... Luister vooral zelf, want beschrijven is onmogelijk.
Ieder die trouwens nog compleet geschifte weetjes en/of vreemde dingen kent van dit land waar de tijd al meerdere keren stil gestaan heeft, mail het door naar mij of zet het in een reactie.
De Cambodjaanse Hoge Raad voor Cultuur zal u dankbaar zijn!

Stef

zo eenzaam en alleen...

Tja mensen, we wisten dat het ooit moest gebeuren... M'n ventje heeft me voor 2 maanden verlaten om zijn laatste dingen thuis en op t werk af te ronden... Da's natuurlijk terug zo'n beetje mijne draai vinden... Maar gene paniek, da wil niet zeggen dat ik jullie vanaf nu ga bestoken met zielige berichtjes... wacht maar tot na 't weekend, want vanavond is 't party in de Abacus, een cafe-restaurant waar onze franse medemensen bijeentroepen... een afscheidsparty van iemand die ik niet ken, maar de regel voor feestjes is: als ge erover hoort zijt ge uitgenodigd en moet ge u niet generen om ernaar toe te gaan, dus straks zijn de Vlamingen weer van de party ;-)

En ervoor met een collega Veasna en zn madame naar een dinner van het computerbedrijf waar we mee samenwerken. Zal een stijve bedoening zijn vrees ik, zal mn netste hemdje al maar klaarleggen...

Ondertussen de vuurdoop achter de rug: met mijne Honda voor de eerste keer álleen naar t centrum gesjeesd (Papa, mama, niet ongerust zijn, ik heb 'ne helm op en ben heel voorzichtig...

allez, ik ga maar eens terug aan ons zwembad liggen, want 't is bijna regenuurtje, dus er nog effe van profiteren... (ahja, ik denk trouwens dat er een sprinkhanenplaag is uitgebroken, vanmorgen lag de hele gang bij ons bezaaid met dooie en levende sprinkhanen en/of krekels (groene en bruinachtige in ieder geval met en zonder vleugels), zelfs in de douche zaten twee reuze-exemplaren. en ik kreeg ze niet doorgespoeld, dus heb ze handmatig moeten verwijderen... Wat een heldendaad, al zeg ik het zelf...

tot na 't weekend en geef er allemaal een lap op vanavond!

Nadia

Werken, werken, werken...

Voor diegenen die nog steeds denken dat hier alleen gefeest wordt, een foto'ke van Nadia in haar werktenue. Is ze niet beeldig? En wat mijn werk betreft, oké, dat is heel wat minder. Maar ik ben wel al de contacten aan het leggen om in september aan de slag te gaan. Voor zij die het nog niet weten, ik vertrek nu vrijdagavond voor 2 maanden naar Belgie om Erwin, mijn opvolger bij de P-magazine voor te bereiden op wat in Belgenland voor velen de fijnste job denkbaar is;-)

Maar vanaf september zit ik terug bij mijn vrouwke in Cambodia en ga ik voor Handicap International hun beeldarchief wat organiseren en mij bezig houden met het maken van een foto-reeks over hun werking,... Dit allemaal onder leiding van Carla, die daar het informatie-centrum bestiert.

De ideale manier dus om mij wat in te werken terwijl we Khmer leren. Zodat ik daarna het hele land kan rondtrekken om het volledige Cambodia foto-verhaal te brengen (pfff, misschien toch ook weer niet te hard willen werken).

PS: Daan, wat 'the red piano' betreft heb je helemaal gelijk!

Groeten,

Stef

Verslag van vorig weekend - BBQ bij Carla en andere beestenverhalen.

De meeste uit Grimbergen kennen misschien nog wel Carla Chabert, dat blond meisje met haar "witte bottekes" dat enkele jaren geleden spoorloos verdween en door niemand meer is terug gezien sinds. Wel, zij zit dus ook in Siem Reap, waar wij zitten. En aangezien het weerzien hartelijk was, had ze ons en de andere Vlamingen hier uitgenodigd voor een BBQ in haar appartementje. De andere Vlamingen, dat zijn dus Carla zelf natuurlijk, Veerle (ook al van gehoord zeker), Mikis & Marijke (die gisteren vertrokken zijn voor 3 weken Indonesie voor ze naar Antwerpen terug trekken), Walter (ook ne nieuw gearriveerde hier, zoals wij) en Geert van de Red Piano (die er niet bij was wegens voor 3 maanden terug naar Belgie). Nen BBQ hier is trouwens niet zoals in Belgie, daar ga je naar de Colruyt of den Delhaize en pakt enkele schotelkes met BBQ-mix en klaar is Kees. Nee, hier ga je rauwe scampi's halen op de markt, ga je een beetje verder ongekuiste inktvissen (met dank aan Veerle voor het kuisen daarvan;-) kopen, kippenbillen van een grote hoop, ander vlees die naam waardig dat je ook nog op een BBQ kan leggen, daar moet je bvb niet op hopen,..

Soit, door het kuisen tussendoor van alles hebben we ruim tijd gehad om te tetteren en te drinken, dus t was een zeer gezellige boel (zie ook de foto's!). En daarna, tsja het was weekend, gingen we nog even naar Bar street gaan. Vlug eerst onze rugzak bij Veerle thuis gaan zetten, die we dan de dag erna gingen komen halen aangezien we Walter gingen helpen verhuizen. En dan de stommiteit gemaakt om in het donker bij Veerle de keuken in te lopen. Waar ik plots iets voelde onder mijn voet, het licht aangedaan om te zien wat het was... En dan verschieten, ik was gewoon op een schorpioen van een 6-tal centimeters gaan staan! Het venijn was niet eens dood, maar had gelukkig niet de kans gekregen om te steken. Vanaf dan maar beter uitkijken (heb de dag erna trouwens nog een gevonden in Veerle's keuken, ik begin blijkbaar al een instinct te krijgen voor schorpioenen). Erna is het nog zeer leuk geworden in de diverse bars, de Vlamingen hebben weer een gat in de nacht gedanst en daarna als een blok in slaap gevallen.

Et voila, au prochain!

Stef