DEEL 3 - Mototrip to the lost temples

Waar was ik ook al weer? Jep, net bezig met mijn hangmat uit te rollen terwijl het al snel donker werd. 6u s'avonds en in de bush is letterlijk niks meer te doen dan, tenzij je kickt op nachtwandelingen in een jungle waar nog wel eens mijnen zouden kunnen liggen. Ik niet dus en aangezien we niets hadden om te eten noch om te drinken, ga je dus dadelijk in de hangmat liggen (met ingebouwd muskietennet) om tenminste die malaria muggen te snel af te zijn. Echt comfortabel is zo'n hangmat ook al niet, dus veel geslapen werd er niet. Heel de nacht dan maar blijven luisteren naar de bush-geluiden: van geritsel onder mijn hangmat tot iets wat op een roepende gier leek tot een vreemd geklapper in de ochtend. Dat bleken dan de tanden van Scott te zijn, die bibberend van de kou in zijn hangmat lag. Verder wel een mooie nacht met een fantastische sterrenhemel.


s' morgens dan opgestaan met het krieken van de dag om zo ver mogelijk te geraken voor de zon hoog stond en het dus ook weer te heet werd. We hadden de vorige avond afgesproken om de moto nog een laatste kans te geven en anders met een moto te gaan en Scott te voet en waar mogelijk met 2 op de moto. En jawel, nadat we hem 2 keer in gang hadden getrokken, lukte het Scott om zonder stil te vallen een paar kilometer te rijden. Dus met twee motos verder gegaan, heel erg op ons gemak en met slechts enkele verplichte haltes (wegens stilgevallen) terug tot op de highway geraakt. Die highway was de weg die we de dag ervoor al zo erg vonden, maar vergeleken met de kilometers die we verloren gereden waren best mee viel. Zo verder gesukkeld tot we aan een rivercrossing kwamen en ik de foute plek koos om over te steken. Gevolg, volledig ingezakt tot aan mijn uitlaat in de drassige rivierbodem. Scott was ondertussen wel overgeraakt maar had de moto vastgereden op de steile rivieroever. Weerom een redelijk uitzichtloze situatie, tot er twee Khmer langs kwamen die mits wat overredingskracht na een modderbad toch bleven om ons te helpen. Eerst met vereende krachten en veel gewroet mijn moto uit de rivierbodem gekregen en die tot op de verhoogde oever gereden, wat niet zo eenvoudig was. En dan: mijn moto boven, die van Scott beneden die niet startte en te steil en te hoog om hem erop te slepen met mijn moto. Maar tot onze verbazing reageerde hij plots weer op het indrukken van het startknopje. Een van de enige keren dat hij toch voldoende jus had om te starten, maar net op het moment dat het broodnodig was. Toen we rond 11u toe kwamen in Ta Seng, het dorpje waaruit we de dag voordien vertrokken waren, was het eerste wat ik deed dan ook 6 liter water kopen en een telefoon zoeken waarmee ik Nadia kon verwittigen dat ik nog niet lag te sterven in de rimboe.

Daarna nog 3u gereden over zandpistes tot de bewoonde wereld om s avonds terug in Siem Reap toe te komen en een welverdiende en dringende douche te nemen.




En daarna een koel, fris pintje open getrokken en Nadia eens goed vastgepakt toen ze thuiskwam.



Stef

Ik zeg ...

jajajajajajaja..........................................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Effe warm gehad - letterlijk en figuurlijk. DEEL II

Oke, het vervolg van mijn avontuur. Maar eerst wil ik toch zeggen dat het fijn is om af en toe de maten es te horen (is het via facebook, mail of op onze blog). En ik heb de indruk dat ze ook de weg naar de blog terug hebben gevonden de laatste tijd, nu er weer wat meer op staat.

Over de weg terug vinden gesproken...

Zoals gezegd waren we dus te laat vertrokken voor het laatste deel van onze trip tussen 'Prasat Preah Kahn of Kampong Svay' (een mondvol, ik geef het toe) en Siem Reap via Prasat Beng Melea.

Na enkele rivierpassages die we zeer voorzichtig probeerden te nemen, ik was s morgens namelijk al blijven vast zitten in een modderplas die veel gevaarlijker was dan hij er uit zag. We waren dus min of meer gewaarschuwd over de hardheid van de trip. Maar die rivierpassages liepen wat traag, maar wel goed af. En terwijl ik op de gps zo goed mogelijk de 'Old Angkor Highway' probeerde te volgen kwamen we na 3u rijden en 35km op een punt dat we alleen linksaf konden waar we volgens de gps rechts hadden gemoeten. Nu weet die gps natuurlijk ook niet alles, dus wij maar links gevolgd. Ook omdat het al wat donkerder begon te worden en we wat wilden voortmaken. Fout natuurlijk, want haast en spoed waren ook hier niet goed. Na een uur ploeteren door wat in de verste verte niet meer op een weg leek, het was eerder 2 zeer diepe geulen, gemaakt door ossekarwielen met zeer veel hoog gras over en rond. Zo diep dat onze motos er zich constant in vast reden en stil vielen en Scott er regelmatig ook bij viel. Toen ik hem op een bepaald moment dan ook niet meer hoorde volgen, was het niet met een gerust hart dat ik terugkeerde. Hij was echter niet gevallen deze keer maar was wel met een zorgelijke blik naar zijn leenmoto aan het kijken: startmotor kaputt!

Ondertussen was ons water al effe op en het duwstarten van een crossmoto op zo'n ondergrond

werd dan ook snel een helse kwelling. Na een tijdje deden we aan pullstarten (koord achter mijn moto en dan trekken maar), maar ook dat was allesbehalve evident daar. Het werd zo erg dat we besloten om de moto te verstoppen achter een boom, alsof daar in de volgende maanden een levende ziel zou langskomen! Dan een poging om met 2 op een moto daar weg te raken, maar na een zeer onzachte botsing tussen een verborgen boomstronk en mijn scheenbeen (Godzijdank voor de crossbotten) ook dat maar opgegeven. Enige mogelijkheid op dat moment (5h20pm) was om een kampeerplaats te zoeken voor onze hangmatten en zonder eten of drinken te gaan slapen om de volgende ochtend opnieuw te beginnen.

(Shit dat loopt hier maar uit, deel 3 morgen, k ben wat moe na mijn werkendag van 16u)

Effe warm gehad - letterlijk en figuurlijk.

Vorige week was het na een volledig jaar wachten dan eindelijk tijd om mijn mislukte motortrip naar de tempels: Preah Kahn, Prasat Damrei,... in Preah Vihear province opnieuw te proberen en deze keer hopelijk tot een goed eind te brengen.

Samen met Scott, een Australisch doctoraatsstudent die hier al behoorlijk wat tijd heeft doorgebracht vertrok ik op vrijdagochtend naar Kompong Thom om vandaar door te rijden naar Sambor Prei Kuk, een -blijkbaar- zeer mooie tempel. Alleen wegens wat kleine problemen met Scott's moto te laat vertrokken en net tot daar geraakt om 6 uur. En dan terug want het was donker en dan kan je niet veel meer zien natuurlijk.

De dag erna dan via Stoung en zonder de verwachte 3e en 4e man  naar het noorden gereden, om 5u lang over grote verhoogde dijken, langs lotusvelden,... naar Ta Seng te rijden. Alwaar we na een laatste anderhalf uur door Saharadiep zand net voor het donker in Ta Seng aankwamen (alweer te laat vertrokken en de nodige reparaties onderweg moeten doen). Daar hebben we dan overnacht in onze hangmatten op de veranda van de plaatselijke schrijnwerker (compleet, of niet zo compleet, met ontbrekende vingers). Een sympathiek manneke die dank zij zijn kennis van het Engels wat geld kan bij verdienen door eten en slaapplaats te voorzien aan die zeldzame toeristen die tot daar geraken.

En vandaar gingen we de dag erna dan de lost Angkor highway doen. Een weg die op het hoogtepunt van het Khmer-rijk alle belangrijkste tempels met elkaar verbond over grote afstand en nu verworden is tot een veldweg en op sommige momenten niet meer dan een ossekarspoor of zelfs nog minder.

Doordat we persé een derde en vierde kleine tempel wilden vinden en bekijken, ook deze keer weer te laat vertrokken voor het laatste en zwaarste deel van de trip die normaal die avond had moeten aflopen. 

.......

(Rest van het verslag volgt morgen, maar hierbij al de foto's)