Oké, we hebben onze immo-strategie volledig omgesmeten. Aangezien de Khmer niet schijnen door te hebben wat voor huis we zoeken (of niet willen doorhebben), hebben we het geweer van schouder veranderd. Vanaf nu vragen we gewoon aan de expats die we tegenkomen of zij niemand kennen van wie het huis binnenkort vrijkomt. Gisterenavond dus gaan eten in Abaccus, verzamelplaats van de Frans(talig)e expats in Siem reap. En daarna aan de bar beginnen praten (met voor Nadia wat wijn en –hoort goe Jukske- voor mij wat pastiskes) met Renaud, de eigenaar. “Och tuurlijk”, zegt hij – in het Frans dan wel;-)- “je moet eens horen bij Vitorio, een 65-jarige Italiaan. Leuk huisje blijkbaar, goed gelegen,…”. Alleen moeten we hem eerst nog te pakken krijgen, want met die telefoonmaatschappijen hier is dat allemaal niet evident. Dus dat blijven we proberen.
En vandaag, terwijl Nadia hard labeur leverde ben ik naar een vernissage geweest in Hotel de la Paix, een van de meest luxueuze en toch stijlvolle hotels hier. Wat gaan netwerken, samen met Carla Chabert. Resultaat: een uitnodiging voor een feestje op vrijdagavond en mogelijk een huisje. Dat gaan we zaterdag bekijken. En zo blijf ik ook wat bezig.
Iets anders. Aangezien een hotelkamer niet voorzien is op kleren voor twee jaar, zijn we dus ook al op zoek naar een leuk kastje. Met dat kastje loopt het echter nog niet zo vlot, Ikea vind je hier niet en de kant en klare Khmer meubelen zijn veel te opzichtig. Dus dat wordt laten maken, alleen, dan moet je nog wel uitgelegd krijgen wat je juist wil.
Soit, wegens grote honger gaan we nu eten, dus het vervolg is voor een andere keer!
Groeten,
Stef
PS: Effe nog vermelden dat de Jean inderdaad een van de eerste van de maten was die een reactie heeft gepost (en nu allemaal gaan kijken naar die keuken bij Lien en Van Hulle;-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten